Verslag 5. Publiek transcript en globalisering

Verslag 5. Publiek transcript en globalisering

Zoals bekent, ben ik al weer terug in Amsterdam. Meden door tijdsnood en een onverwacht Strandbezoek in Ecuador, ben ik hier noodgedwongen aan mijn laatste 3 week verslagen begonnen. Dat word dus mijn dag boekje / Agenda raadplegen, want ja.. Wat was er ook-al-weer gebeurt na mijn laatste werkdagen??

30 May, 'laatste werkdag, geluncht met collega's en toen naar huis om te slapen door griep. Niets gedaan verder" staat er neer gekrabbeld in mijn opzettelijke slordigste handschrift.( Ik wil namelijk niet dat anderen mijn agenda makkelijk kunnen lezen). Ja, dat was een mooi begin van mijn vakantie, waarin ik dus de eerste halve week op bed lag.
In deze dagen had ik mooi de tijd om wat aan huiswerk te doen, en om op tv verschillende films te kijken. Behalve deze voornamelijk oude Amerikaanse films, zijn hier veel onderweg-naar-morgen achtige soaps en sensatie series zoals de MTV programma's op tv. Erg boeiend was het dus niet, waardoor ik al snel overschakelde naar internet films.
Het is duidelijk dat Noord America veel invloed heeft op wat hier op tv wordt uitgezonden. Zo lijkt het grootste deel van de zenders gesynchroniseerde Amerikaanse zenders zoals Fox of MTF. Net zoals bij ons dus. Behalve deze invloed is de Noord Amerikaanse cultuur ook terug te vinden in de velen fastfood restauranten zoals Mc Donalds en Burgerking.
Deze kwantitatieve en materialistische economie gedreven verwesterlijking is volgens een van mijn collega's het gevolg van dat Ecuador voorheen gebruik gemaakt heeft van een ontwikkelingsplan die gebaseerd was op het Amerikaanse ontwikkelingsplan. Met dit plan zijn ook velen gewoontes overgenomen, al lijken veel van deze gewoontes nogal onzinnig. Zo verbaast het mij dat de mensen hier met de nieuwste mobieltjes, auto's of kleren over straat gaan, terwijl het overgrote deel van de bevolking toch niet heel rijk is. Zouden ze hun geld niet beter kunnen gebruiken voor voedsel of onderwijs?
Het nieuwe Buen Vivir nationaal ontwikkelingsplan, is gefocust op de de rechten en belangen van de burgers. Als deel van dit plan heeft de Ecuadoraanse president besloten dat olie voorraden gelegen in het Ecuadoraanse regenwoud niet opgepompt mogen worden, om zo het regenwoud en diens bewoners te sparen. Of dit een ideaal is, of dat dit ook werkelijk word na geleefd is mij nog niet duidelijk, want ik heb gehoord over de aanleg van een nieuwe Olieraffinaderij in dat gedeelte van het oerwoud. Bekent kritiek op de president is dat hij veel van zijn beloftes niet uitvoert.
Dit doet me denken aan mijn vrienden en zelfs aan mijn vriendin, die ook vaak dingen beloven, maar dat uiteindelijk niet waar kunnen maken. Het lijkt erop dat een belofte op zich zelf al iets waard is, of die wordt na geleefd of niet. Zo sta ik vaak lang te wachten omdat mijn vrienden niet op de afgesproken tijd aankomen. Ook vertellen Couchsurfers onterecht dat ik bij ze terecht kan. Dit bleek ook weer toen ik op de afgesproken dag op werk kwam om mijn certificaat en mijn andere documenten op te halen. Deze bleken bij mijn aankomst nog niet klaar, waardoor mij gevraagd werd om de dag erna terug te komen. Dit bleek echter ook ter vergeefs, al heb ik de documenten uiteindelijk op de dag van vertrek naar Nederland toch nog gekregen.

Toen ik dinsdag op werk verscheen om mijn papieren op orde te laten maken, werd mij gevraagd of ik interesse had om met mijn baas naar Cuenca te gaan om daar een vergadering bij te wonen. Daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen, helemaal omdat ik wist dat Ecuador's enige waterzuivering installatie in Cuenca staat. Dat zou dus een mooie gelegenheid zijn deze te bezoeken. Nu ligt Cuenca nou niet bijzonder dicht bij Quito, waardoor ik of lang in de bus moest zitten of moest vliegen. Ik besloot om woensdag avond de piepende hijgende en steunende nacht bus te nemen om zo op donderdag ochtend aan te komen. Doordat ik wel vaker in dergelijke bus ritten heb gezeten is het voor mij lastig te beschrijven hoe bijzonder deze busritten eigenlijk zijn. De bussen, die echt vreselijk kout gehouden worden, zijn vaak uitgebreid versierd met onder andere knipperende Blue ligh, gouden Jezus of Maria beeldjes en geblindeerde ramen. Disco bussen dus, helemaal door de combinatie met de keiharde muziek van de bus chauffeur en het schreeuwen van de handelaren die hun producten in de bus komen verkopen. Het is elke keer een hele belevenis om in deze bussen te zitten, al werden de slecht gesynchroniseerde actie films en de kou in de bus me na een tijdje echt te veel.
Mijn week in Cuenca was erg leuk! Door weer in een Hostel te zitten ben ik verschillende inspirerende figuren tegen gekomen, allemaal met hun eigen gekke en coole reis verhalen. Ook heb ik met velen van deze mensen en met mensen van Couchsurfing uit geweest en dag tripjes gemaakt. Zo ben ik met twee andere Nederlanders uit mijn hostel naar Inca Pirca, overblijfselen van een Inca dorp in de buurt van Cuenca geweest. De bus reis hierheen en terug was ook weer spectaculair.
Na Cuenca ben ik met de twee Nederlanders naar Loja getrokken waar ik een week in een erg mooi bungalow park heb gezeten. Het kamp had behalve een zwembad ook een tuin van meerdere hectaren, een pool, een tafeltennis tafel en de mogelijkheid om mountainbikes te huren. Het was erg fijn om een tijdje niet in de drukke stad te zijn, maar in plaats hiervan in de mooie en rustige natuur.
Toen mijn Nederlandse metgezellen aan het eind van de week de Peruaanse grens over gingen ben ik met de nacht bus terug gerezen naar Quito, om nog een weekendje met Michelle te zijn voordat ik die Maandag met een nieuwe Franse vriendin van Couchsurving de jungle in trok.
Over die belevenissen zal ik vertellen in het volgende verslag.

Ik hoop dat jullie, ondanks mijn terugkomst verleden week, toch nog interesse hebben in mijn reis verslagen!

Tot snel!

Chao Arthuro