Week 3

Beste vrienden, vriendinnen, Family, docenten en andere fans.
Het is inmiddels weer een poos geleden dat ik voor het laatst van mij heb laten horen. De reden (of smoes) hiervoor is dat mijn laptop oplader tijdelijk stuk was, ook meende ik niet veel vertellen te hebben, bovendien had ik simpel weg geen motivatie om een mooi stukje tekst te schrijven.
Ik wist dit in mijn hoofd goed te praten door te bedenken dat ik de voor school 7 verplichte verslagen kan verdelen over de 12 weken dat ik hier ben. Hierdoor hoef ik dus niet elke week een verslag te schrijven. Ik bedenk me nu dat ik de laatste 4 weken van mijn verblijf hier helemaal niet werk, dus dat de verslagen over deze vooral-niet-werken-maar-vakantie-weken wellicht niet goed gekeurd worden. In dat geval heb ik nog wat in te halen.
Goed, waar waren we gebleven. Ik ben dus geïntroduceerd bij het elektriciteit bedrijf van Quito EEQ genaamd, waar ik aan het werk ben gezet bij een project dat zich bezighoud met de opwekking van stroom door middel van mini waterkrachtcentrales.
Ik ben, na een aantal keren met mijn voormalige chef gepraat te hebben, over geplaatst naar het een andere tak van EEQ, ´Participación Socio Ambiental genaamd. Dit betekend zoiets als dat ik nu voor de sociale milieu afdeling van het Quitose elektriciteit bedrijf werk. Mijn eerste dag hier begon met dat mijn nieuwe chef mij introduceerde aan mijn nieuwe collega’s als ¨Milieu en Water Specialist¨. Waarna ik in Spaans stotterend nog iets over mijn specialiteiten moest vertellen. Dat was wel even schikken om dit tegenover een onbekende groep mensen in een onbekende taal te doen. Ik had gelukkig door mijn vorige werkplek al wat water termen geleerd die ik mooi kon gebruiken om mijn naam als Milieu en Water specialist te bekrachtigen. Ik hoop dat het gewerkt heeft, en dat ik niet weer wordt gebruikt voor koffie en kopieën.
Hierna werd mij iets verteld over de verschillende projecten waarvoor deze bedrijfstak verantwoordelijk is. EEQ is in handen van de overheid e neemt deel aan een Nationaal duurzaam ontwikkeling project ¨Buen Vivir¨ genaamd. Een van de projecten die Social Ambiental Empresa Electrica Quito hiervoor uitvoerd is ¨Relación Comunidad¨, dit is de verantwoordelijkheid over de stroom voorziening aan Quito en diens omgeving. Dit sluit mooi aan op de elektriciteit winning waarmee ik me op mijn eerste werk plek heb bezig gehouden. Na de energie winning behandel ik nu dus de levering van elektriciteit. De rijkere binnenstad en noorden van Quito is goed voorzien van elektriciteit, maar dit is nog niet altijd het geval in de buiten liggende sloppenwijken. De woordvoerders van deze probleem wijken komen zo nu en dan langs om hun problemen bij ons voor te leggen, waarna wij ze verwoorden in een Excel bestand. Ook moet er gekeken worden naar schematisch elektriciteit plattegronden van de buitenwijken die in AUTOCAD zijn weergegeven, om met behulp van deze tekeningen de problemen weer te geven. Deze tekeningen zullen dan doorgestuurd worden naar een andere bedrijfstak die hopelijk de problemen kan oplossen.
Weer Excel en AUTOCAD dus, maar dit keer viel het me goed door de achterliggende gedachten dat ik écht ontwikkelingen werk aan het doen was. We zijn bezig om deze mensen te helpen en te voorzien van elektriciteit, bovendien verbeter ik mijn Spaans zo.
Het spreken van deze taal gaat me erg goed af. Het komt bijna niet voor dat andere talen spreek, al hebben velen de neiging vreemdelingen (gringo´s) aan te spreken in het Engels. Toen ik verleden week met Koninginnedag een Nederlandse toerist tegen kwam had hij, door mijn enthousiasme om Nederlands te kunnen praten, waarschijnlijk het idee dat ik met andere intenties een gesprek met hem begon. Ik zal de Nederlanders in de toekomst toch wat voorzichtiger moeten benaderen om dergelijke mis opvattingen over mijn seksuele geaardheid en of staat van dronkenschap te voorkomen.
Maar alleen Spaans kunnen spreken heeft ook sociale nadelen natuurlijk. Zo kan ik als ik met vrienden ben niet altijd hun grappen begrijpen doordat de jongeren hier veel straat taal gebruiken. Ook heb ik wel eens moeite me zelf te verwoorden of grapjes te maken doordat het even duurt voordat de mensen begrijpen wat ik bedoel. Verleden week ben ik door een missopvatting een lift van werk naar huis mis gelopen. Ik meende dat mijn collega al naar huis was (a casa) maar deze bleek op mij te wachten op een plek las Cassas genaamd. Gelukkig lijkt Spaans erg op Engels en Frans, waardoor ik met een beetje fantasie meestal wel goed red. Bovendien ben ik vrijwel altijd met lokalen personen hier met wie ik Spaans moet spreken om verstaan te worden, waardoor ik inmiddels goed getrainde ben met mezelf verstaan baar maken. Desnoods met behulp van gebaren en tekeningen.
Zo ben ik het afgelopen weekend samen met Michelle en vier van haar Ecuadoriaanse en alleen-spaans-sprekende vrienden naar Ibara geweest, een stad in de bergen om daar in de bergen naar paddenstoelen te zoeken. Na uren lopen kwamen we in de avond koud, nat en hongerig terug in het hosta. Daar had de gastvrouw gelukkig soep voor ons, en konden we ons warmen bij het vuur in de openhaard.
De andere weekdagen verlopen rustig, we staan erg vroeg op en gaan vervolgens naar werk en of universiteit. Rond 3 vertrek ik dan van werk waarna ik of in de stad blijf om vrienden te zien of om op Michelle te wachten. Meestal neem ik echter de bus om alleen naar huis te gaan. S ’Avonds, na het eten (brood en koffie), zijn we vaak zo moe dat we vroeg op bed gaan met een film of boek. In de weekenden is dit anders, dan proberen we vrienden te zien om uit te gaan, of om een plek zoals Ibara te bezoeken. Ook zijn er huishoudt taken zoals de honden uitlaten en wassen, wassen van kleren en boodschappen doen. Al met al zijn we erg druk bezig, waardoor het verblijf dit jaar totaal anders is dan mijn vorige verblijven, waarbij ik meer als toerist leefde en meer mee maakte. Het bevalt me erg om te leven zoals de Ecuadorianen hier, al verheug ik me om in Juni te kunnen reizen en uitslapen. Het leven is zwaarder dan ik gewend ben in Nederland, ik slaap meestal maar 6 tot 7 uur per dag, reis 3 uur, werk 8 uur en heb dus nog ongeveer 6 uur voor mezelf waarin ik eet, chat, film kijk, lees, spelletjes speel en natuurlijk tijd met Michelle, haar family en vrienden doorbreng.
Maar goed. ¨Mooi voor EEQ, dat Arthur hen helpt bij het werven van nieuwe klanten¨ zullen jullie denken, maar dat is niet het enige dat deze Spaanstalige Nederlander op werk doet. We zijn behalve dit project ook bezig met het houden van presentaties op lagere scholen over verantwoordelijk gebruik van elektriciteit. Behalve dat we wijzen op de gevaren van illegaal aftappen van stroom proberen we jongeren over te halen om thuis energie te besparen door bijvoorbeeld de tv niet te gebruiken als middel om in slaap te komen, iets wat Michelle tot mijn ergernis wel deed. Bij de 20 minuten durende presentaties sta ik vaak bij de PowerPoint waar ik, na een kleine introductie over mij zelf en over Nederland (windmolens, golfenergie, watermanagement), dingen op de dia aanwijs. Bij latere presentaties ben ik na mijn introductie achter in de klas gaan staan, zodat ik de jongeren niet afleid. Na een van de presentaties bleek ik namelijk interessanter dan de inhoud van de presentatie zelf. Er werd gevraagd hoe oud ik was en zelfs of ik een vriendin had. Om dus te voorkomen dat we twintig minuten over mij praten leek het mij beter om na mijn deel van de presentatie op de achtergrond te blijven.
Verder gaan we tijdens de presentatie verder in op projecten betredende PCB´s, ontbossing/herbebossingen, CO2 uitstoot en op het zogenoemde 3 R´s programma: dat doelt op het recyclen(Reciclar), hergebruiken (reutilizar) en verminderen van gebruik (Reducir) van materialen zoals papier, batterijen, plastic en elektriciteit. Na de presentatie geven we een aantal studenten een vragen formulier die ingevuld dient te worden. Ook deze antwoorden moeten worden verwerkt in Excel.
Behalve de presentaties wordt er op kantoor ook aan deze projecten gewerkt, waarbij ik elke week bijdraag in een ander onderwerp. Zo heb ik nu al geholpen het communicatie met de buitenwijken (Relación Comunidad) en met de presentaties (Programa de concienciación en el uso responsable de energía eléctrica (PUREE)). Ook ben ik met twee collega’s op bezoek geweest bij een Thermo elektriciteit centrale en bij een opslag plaats voor papier en plastic klaar om gerecycled te worden. Beide erg indrukwekkend, al was de centrale erg vies door het verbruik van benzine. Interessanter was het systeem dat ze gebruikte bij het zuiveren en hergebruiken van koeling water.
Voor deze week staat het onderwerp PCB´s op de agenda. Ik weet niet precies wat mij hierbij gevraagd gaat worden, maar ik hoorde al iets over een laboratorium waar ik zal helpen.
Ik zal jullie spoedig schrijven over deze activiteiten.
Hoe gaat het verder in Nederland en op de andere locaties waar jullie je bevinden? Ik heb met een aantal van jullie geskyped, maar zou leuk zijn om ook de andere te zien!
Tot spreeks voor nu.
Heel veel groetjes uit Ecuador,
Arthuro

PS. Bij het doorlezen van het Buen Vivir project plan dat gericht is op de Quito omgeving (zone 2) ben ik verschillende voor de Internationalisering minor interessante grafieken en tabellen tegen gekomen die mooi aangeven hoe de sociale voorzieningen in deze omgeving verdeeld zijn. Deze zal ik ook proberen toe te voegen als foto’s