Verslag 1 (kon niets orginelers verzinnen)

Trouwe volgers,

Ik ben zoals ik al eerder heb aangegeven aangekomen in Quito,Ecuador. Ik heb de eerste twee van de negen dagen hier doorgebracht met mijn vriendin (Michelle), haar broer (Boris) haar moeder (Wilma) en haar 4 honden (Tilla, Max, Owen en Jim). Ze hebben mij opnieuw de stad mee door genomen, en we hebben opnieuw veel bijzonderheden ter voet bezichtigd.

Quito is een mooie en grootte stad gelegen tussen de verschillende Andes bergen. Het uitzicht op de bergen is echter vaak mooier dan de onverzorgde indrukken die sommige straten hier achter laten. Veel straten zijn vuil, er ligt veel plastic en er lopen zowel dakloze honden als mensen rond. Het verkeer, bestaande uit oudere geïmporteerde auto's en bussen, rijd erg hard en laat verdacht donkere wolken achter, iets waarvan de Nederlandse politie nachten lang wakker zou liggen. De vervuiling staat mij ook tegen, maar het valt me wel op dat de aantallen auto’s zijn toegenomen, wat weer wijst op dat het economisch goed gaat met Quito. Of komt dit doordat de auto’s geïmporteerd uit westerse landen (waar het financieel niet erg goed gaat) goedkoper worden?

Verder zien de meesten gebouwen in de buitenwijk waar ik woon er uit alsof ze elk moment gekraakt kunnen worden, of dat ze in ieder geval leeg staan. De ramen zijn vies en vaak geblindeerd, de lagere meters van de muren zijn bruin besmeerd en of vol met graffiti en stoepen zijn vaak half kapot en begroeit met gras. Ik kan hieruit opmaken dat het onderhoud van stoepen en buitenmuren niet van levens belang is, de bewoners hebben andere prioriteiten. Een slecht sluitend raam of een scheurtje in de muur lijkt hier niet problematisch. Dineren onder een TL lamp op plastic stoelen, een bus deur die met de hand moet geopend worden, stoplichten en zebrapaden die genegeerd worden, de hoeveelheid plastic troep op staat en de vieze koffie zijn andere voorbeelden waarover niet geklaagd word.
Zoals de Internationalisering studenten natuurlijk nog kunnen herinneren hebben we het in een les gehad over de ontwikkeling van krottenwijken. De wijk die ik nu beschrijf, en waarin ik nu verblijf is een goed voorbeeld van zo’n ontwikkelde krottenwijk. Ik zie hier veel etages die nog niet af zijn terwijl er de begane grond al bewoond word.

Toen ik en mijn broer een aantal jaren door de oude stad slenterde kwamen wij een groep net geklede mensen tegen die ons vriendelijk groette. Toen de stoet inclusief sluimerende vrouwen verder trok werd ons verteld dat de man die ons zojuist een hand had gegeven meneer Rafael Correa was, de president van Ecuador. Deze man, die opnieuw verkozen is, is erg populair voor wat hij doet. Ik hoor eigenlijk alleen maar positief nieuws over hem, en over hoe hij de publieke sector verbeterd door te investeren in scholen en werk gelegenheid bied aan buitenlandse artsen in de publieke ziekenhuizen. Ook lijkt de hoeveelheid agenten op straat, vergeleken met mijn vorige bezoeken, toe genomen en kunnen er nu fietsen gehuurd worden voor gebruik op bijvoorbeeld de wegen die op zondag autovrije zijn. Ook worden er pogingen gedaan het auto gebruik terug te dringen door het ‘pico y placa’ project dat is ingevoerd. Dit houd in dat auto’s niet dagelijks gebruikt mogen worden. Zo mogen alleen bepaalde nummerborden op maandag rijden etc. Een goed initiatief, al bleek dit minder goed te werken dan gedacht. De meesten gezinnen hier hebben als reactie op deze maatregel nu meerdere auto’s in bezit.

Het gaat mij goed in dit land, in deze schijnbare wanorde. Ik ben de andere dagen van de afgelopen week elke dag gemotiveerd aan het werk geweest! Mijn idealistische motivatie wordt door mijn werknemers mooi misbruikt voor de vervulling van allerlei taakjes. Ik ben de afgelopen week bezig geweest met het integreren van AUTOCAD tekeningen, het spaans engels vertalen van een document (zonder internet) en verscheidene PFD bestanden invullen om de bijstand van een Portugees bedrijf aan te vragen bij de aanleg van twee mini stuwdammen.
Ook wordt er van mij verwacht dat ik dagelijks om 7.30 op werk verschijn en tot 15.30 werk. Dit betekend dat ik om 4.30 (am!) op moet om vervolgens te ontbijten en samen met Senora Wilma (moeder van Michelle) de bus te nemen naar de binnen stad. De rokkenjact, uitgaan en feesten zoals de vorige jaren zit er dus niet meer in. Michelle stond bij het vroege opstaan dapper aan mijn zijde. Ze gaf helaas wel aan dat ze in het vervolg van haar vakantie mij, nu ze er achter is gekomen dat ik de weg ook alleen ken, niet meer zal vergezellen. Ik hoop dat het ritueel van me ophalen wel nog onveranderd blijft tot haar vakantie over is. We lopen vaak na werk samen door de stad waarbij we behalve van elkaars aanwezigheid ook van de stad genieten.

Ik ben, voor de onwetende, maandag begonnen met werken bij een bedrijf tak van EEQ (empresa electrica del Quito). Deze tak is bezig met onderzoek naar het plaatsen en verbeteren van mini waterkracht centrales, deels om het verbruik van fossiele brandstoffen tegen te gaan. Mij is er ook verteld dat op deze manier meer rekening gehouden kan worden met de bewoners van het regenwoud waaruit deze brandstoffen gewonnen word. Ook liggen de verbeterde of geplande water krachtcentrales dichterbij de grote steden. Klinkt allemaal veelbelovend, al zullen de Water Managers onder ons zich net zoals ik afvragen wat de gevolgen kunnen zijn van de aanleg van dergelijke nieuwe dammen. De verbetering/automatisering van de aanwezige dammen zal in ieder geval ten koste van banen (tegenovergestelde van Involutieproces) in de energie winning gaan. Dit is dan ook de reden dat het kantoor waarop ik werk niet in het gebruikelijke hoofdkantoor van EEQ gevestigd is. Dit leid voor mij tot verschillende ideeën over het bedrijf waarvoor ik werk. Aangezien het nog maar mijn eerste week is hier laat ik het nog even op me indringen voordat ik een besluit neem of dit een organisatie is waarvoor ik wil werken. Leerzaam voor mijn Spaans zal het hoe dan ook zijn en het iseen leuke, gezellige en jonge werk omgeving!

Ik heb zie ik al twee woorden te veel besteed aan dit verslag, dus neem ik voor nu weer afscheid. Ik zal proberen zo spoedig mogelijk te beginnen met mijn volgende verslag om jullie te infomeren over mijn bezigheden, maar ook om mijn week verslagen op orde te krijgen.

Ik hoop op velen reacties!

Groetjes Arthur